chojRAczKa

Chyba jestem winna wyjaśnienia, dlaczego tak długo nic nie dodawałam tutaj. Otóż jak wiecie po operacji wycięcia jednego jajnika i pobraniu wycinków drugiego w Centrum Onkologii w Lublinie czułam się bardzo dobrze. Rana pooperacyjna zagoiła się w tempie ekspresowym, bóle jamy brzusznej ustąpiły i w dwa tygodnie po zabiegu dostałam w Warszawie kolejną dawkę leków. Następnie miałam wykonaną tomografię, która wykazała, że przez okres odstawienia leczenia żadne zmiany nie zwiększyły się. Przez ten cały czas czekałam na wyniki histopatologii jajników. W końcu po siedmiu (!) tygodniach otrzymałam telefon, że wyniki w końcu są. Akurat tak złożyło się, że w tym czasie byliśmy u moich Rodziców. Poinformowałam o tym panią z sekretariatu, i że w związku z tym odbiorę wyniki innego dnia. Nie usłyszałam słowa sprzeciwu, więc uznałam że wynik jest w porządku. Chwilę po zakończeniu połączenia zadzwonił do mnie profesor, który był moim lekarzem prowadzącym z informacją, że muszę stawić się jak najprę...

Wróciłam do domu, zdążyłam dojść do siebie i  w końcu mogę napisać trochę  obszerniej  jak przebiegła moja operacja i jak minął mi mój pobyt w szpitalu. Do Centrum Onkologii Ziemi Lubelskiej na oddział ginekologii onkologicznej zgłosiłam się zgodnie z ustaleniami w niedziele 29 kwietnia w godzinach porannych. Zostałam przyjęta  na salę intensywnej opieki, gdzie czekała już na mnie moja współlokatorka - Bardzo miła starsza kobieta, która miała mieć operacje tego sama dnia tyle, że przede mną.Warunki w szpitalu są naprawdę (jak na polskie standardy) niewiarygodne. Łazienki z wbudowanymi otwieranymi krzesełkami pod prysznicem, bardzo wygodne łóżka z regulacją, nowoczesne szafki, piloty do wzywania pielęgniarek oraz włączania lampek przy łóżkach. I co najważniejsze jest bardzo czysto. O opiece już pisałam - pielęgniarki i lekarze są bardzo mili i mają ogromną cierpliwość do pacjentów. W niedziele był ze mną Eryk, który mnie przywiózł. Później odwiedził mnie nasz przyj...

W końcu udało mi się zebrać do napisania dłuższego posta. Mój czas milczenia nie oznaczał, że u mnie się nic nie działo, bo działo się bardzo wiele, ale jakoś nie mogłam znaleźć odpowiednio czasu by wszystko opisać . Po mojej urodzinowej niespodziance niestety rozchorowałam się - dopadły mnie :katar, kaszel i ból gardła powodujący problemy z połykaniem. Wizyty w Centrum Onkologii  z tego powodu nie odwołałam, ale musiałam zgłosić wszystkie dolegliwości swojemu lekarzowi. Mój niepokój wzbudził także dość bolesny guz w klatce piersiowej z lewej strony, który okazał się niegroźnym zapaleniem przyczepu żebra do mostka. Mimo obaw wyniki badań były zadowalające i dostałam kolejny wlew oraz tabletki chemii do domu.  Informacje dotyczące problemów z przełykiem zaowocowały tomografią obejmującą także odcinek szyi. Marta Frej  Jednak prócz tego wszystkiego miałam dodatkową atrakcję - otóż okazało się, że kończąc 27 lat zmądrzałam ;) a tak na serio zaczęły mi przebij...

Moi drodzy dzisiaj kończę 27 lat i muszę przyznać, że w lipcu zeszłego roku nie planowałam tego jak spędzę swoje urodziny z racji, że nie wiedziałam czy do tego czasu dotrwam, a nawet jeśli mi się uda dożyć to myślałam w jakim będę stanie.. I tutaj niespodzianka - nie tylko dożyłam (i to w całkiem dobrej formie), ale też przeżyłam najpiękniejsze urodziny w swoim życiu. Mój chłopak, wraz z moją siostrą, jej mężem, dziećmi moimi rodzicami i najlepszymi przyjaciółmi urządzili mi imprezę niespodziankę! Zostałam wyciągnięta przez siostrę pod pozorem wyluzowania się  na babski wieczór, a okazało się że zamiast tego w restauracji czekało na mnie z tortem, kwiatami i wystrzałowym konfetti mnóstwo moich bliskich. Oprócz tego dostałam mnóstwo kartek z cudownymi życzeniami od wielu osób, które wspierają mnie w mojej walce z chorobą - za co chcę z tego miejsca serdecznie podziękować. I tutaj pozwolę sobie wymienić wszystkich którym dziękuję - Agnieszce Jerskiej Puzio wraz z mężem Tomkiem i...

Wiem, że będziecie mieć mi to za złe, że nie napisałam od razu jakie mam wyniki. Jednakże na brak informacji z mojej strony składa się wiele czynników. Chciałam opisać trochę co ostatnio się u mnie działo.  Dodatkowo chcę napisać o towarzyszących skutkach ubocznych leczenia, a także o innych pacjentach. Tomografia miała się odbyć 13 lutego, i jako "silna i niezależna"  kobieta bardzo chciałam sama  pojechać prosto od moich rodziców, w towarzystwie Mamy. Jednak dzień przed dostałam bóli wskazujących na zapalenie pęcherza. Mimo ratowania się lekami, we wtorek rano z bólu nie mogłam wytrzymać stojąc ani tym bardziej siedząc. W związku z tym, po konsultacji z moim lekarzem ( musiałam mieć pewność że tego typu dolegliwości nie są przeciwwskazaniem do wykonania tomografii - jak się okazało nie) musiałam obudzić Tatę i poprosić o to, aby ze mną pojechał na badanie. Zadzwoniłam jeszcze do mojego szwagra, który kazał mi przyjechać po antybiotyki, które od razu wzięłam i w połą...

 Kolejna poprawa była dla mnie porządnym kopem motywacyjnym. Widziałam, że mój lekarz był także bardzo zadowolony z osiągniętych wyników. Dawka leków, którą dostałam tak jak wspomniałam wcześniej była już podawana przez wkłucie w porcie. Mimo, że miałam jeszcze szwy.  Właśnie co do szwów - musiałam je zdjąć w ciągu 2 tyg i dostałam skierowanie ogólne,aby nie jechać specjalnie do w tym celu do Warszawy. W Lublinie udało mi się po ciężkiej batalii z Panią w rejestracji dostać do chirurga do poradni onkologicznej. Chirurg przyjmował w pokoju na piętrze obok gabinetu wcześniej odwiedzanej przeze mnie hematoonkolog. Kolejka była tak samo ogromna jak wcześniej, a ja będąc po chemii nie miałam siły czekać, więc wróciłam się do Pani w rejestracji i oznajmiłam, że nikt nie chce mnie przepuścić i, że skoro zapisała mnie do chirurga onkologa (równie dobrze mógłby zdjąć mi szwy zwykły chirurg) to proszę aby mnie przyjęto szybciej. Po mojej interwencji w końcu mnie poproszono, przy wejściu...